In de rubriek Opgebiecht vertellen lezeressen hun geheimen. Deze week biecht een lezeres op dat ze liever naar het strand gaat met haar gezette vriendin omdat ze zich dan meer zelfverzekerd voelt.
“De laatste tijd hoor je steeds meer over body positivity en daar sta ik ook helemaal achter. Met mijn ratio dan. Want mijn gevoel gaat z’n eigen gang. Of mijn onzekerheid. Ik wil wel met zachtheid naar mijn lichaam kijken en niet oordelen over hoe anderen eruitzien, maar het doen is wat anders. Vanaf mijn jeugd zit het al in mijn hoofd gebeiteld: je moet slank zijn, anders voldoe je niet. Dat is er maar moeilijk uit te krijgen. En dus moet ik bekennen dat ik echt moeite heb om ‘zomaar’ in bikini te gaan liggen op het strand.
Ik moet altijd een drempel over om mijn kleren uit te trekken. Terwijl ik weet dat ik met maat 40 dunner ben dan de gemiddelde Nederlandse vrouw. Dan nog ben ik me akelig bewust van die niet meer zulke strakke dijen, de strepen op mijn buik en benen, de kwabbetjes in mijn taille. Geen hond die erop let, maar ik zie het, ik weet dat ze er zijn en ik voel me er onzeker over.
Helemaal als ik met mijn vriendinnen van m’n oude hockeyteam naar het strand ga. Ik was al wat ouder dan zij toen ik erbij kwam en hield er ook eerder mee op. Gevolg is dat zij allemaal een veel strakker lijf hebben. En dat voelt niet fijn. Dat zit daar maar goddelijk te zijn in van die ieniemienie bikini’s met hippe zonnebrillen. Daar steek ik gewoon schraal bij af. En dan kun je zeggen: ga dan meer sporten. Maar zij zijn zo bezig met gezond leven… ik zou niet weten waar ik de tijd vandaan zou moeten halen, of de energie.
Bewonderen
Veel liever ga ik naar het strand met een vriendin die ik jaren geleden op het schoolplein leerde kennen. Zij is nogal gezet en, heel erg, maar naast haar voel ik me ineens veel zekerder. Waarom zou ik me druk maken over dat ene kwabbetje als ik wel twee keer in haar pas! Dat klinkt heel onaardig, maar zo bedoel ik het niet. Want zij maalt er niet om hoe ze eruitziet.
Nee, dat zeg ik verkeerd, want ze maalt er wel om. Maar zij voelt zich juist sexy en sterk. En dat zie je ook. Ze heeft meer aanspraak van mannen dan ik! Haar hele houding, ik bewonder haar enorm. En toch durf ik niet tegen haar te zeggen waarom ik liever met haar naar het strand ga dan met mijn superslanke vriendinnen. Ik ben bang dat ze dan toch denkt dat ik op haar neerkijk. Dat ik haar alleen maar meevraag zodat ik zelf dunner lijk. Zo is het nou ook weer niet. Al speelt het wel mee.
Doodvermoeiend
Ik schaam me dat ik met mijn 48 jaar nog net zo onzeker ben als in de puberteit, toen ik ook alleen maar bezig was met wat anderen van me zouden denken. Ik had gehoopt dat ik met de jaren wijzer zou zijn geworden, dat ik met meer acceptatie naar mezelf zou kunnen kijken. Maar dat valt tegen. Het is toch erg dat ik zo naar onze lijven kijk? Kon ik maar net zo zelfverzekerd in bikini naar zee lopen als mijn dikke vriendin.
Ik denk alleen maar: houd je buik in, kont naar achter, borsten vooruit, rechtop lopen… Doodvermoeiend als ik het zo opschrijf. Echt, ik wil niet haar overgewicht, maar had ik maar haar overwicht.”