Je scrolt gedachteloos door Instagram — tot je ineens stilstaat. Eén beeld, één moment dat je niet meer loslaat. Monique Westenberg, ooit vooral bekend als ‘de vriendin van’, deelt een ogenschijnlijk onschuldig fragment uit haar dag: een bindweefselmassage. Maar het is niet de massage die de aandacht trekt. Het zijn de details. Subtiel zichtbaar ondergoed. Net niet expliciet, maar juist daarom zo prikkelend.

Het is die verfijnde balans tussen stijlvol en verleidelijk waarin Monique excelleert. Ze weet precies hoe ze moet verleiden zonder woorden, zonder schreeuwerigheid. En het werkt. Binnen no-time stromen de reacties binnen. Mannen prijzen haar uitstraling, haar zelfverzekerdheid, dat tikkeltje ondeugendheid dat precies de juiste snaar raakt. Wat begon als een routinefoto is plots hét onderwerp in menig mannenappgroep.
Voor wie haar al langer volgt, is het geen verrassing. Monique weet wat ze doet. Ze heeft een haarfijn gevoel voor timing en positionering. Of het nu gaat om samenwerkingen met modemerken als Steve Madden of haar verschijning in stijlmagazines — dit is geen toeval. Ze laat zich al lang niet meer vangen in het frame van ‘de ex van Hazes’.
Toch blijft die associatie haar achtervolgen. En eerlijk is eerlijk, het liefdesdrama met André Hazes Jr. is bijna legendarisch. Openlijk, turbulent, met pieken en dalen — en uiteindelijk een breuk. Maar Monique bleef staan. Sterker nog: ze groeide. Ze bewees dat je als vrouw jezelf opnieuw kunt uitvinden. Zonder man. Zonder slachtofferrol. En dat maakt haar alleen maar interessanter — ook voor mannen.
Wat dit specifieke moment extra intrigerend maakt, is de online reactie. In een tijd waarin bijna niets meer taboe lijkt, roept een flits van ondergoed nog steeds ophef op. Waarom? Omdat het iets suggereert zonder het te benoemen. Het blijft in het midden: was het toeval of opzet? En precies dat is Moniques kracht. Ze laat de fantasie werken. Ze zegt niets — en vertelt daarmee alles.
Ze vertegenwoordigt een nieuwe vorm van aantrekkingskracht. Geen geschreeuw, geen geforceerde provocatie, maar subtiele suggestie. Een spel waarin de kijker mag invullen wat hij wil zien. En dát is spannender dan welke expliciete post dan ook.
Het is deel van een doordachte strategie. Monique toont zich regelmatig naturel: zonder make-up, met haar hond, tijdens het sporten. Ze blijft dichtbij, herkenbaar. Maar af en toe voegt ze bewust iets toe dat net een vonkje geeft. Een beeld dat blijft hangen.
En dan haar uitstraling. Ze is geen twintig meer — en dat maakt haar juist krachtiger. Er spreekt ervaring uit haar ogen, zekerheid uit haar houding. Ze laat zien dat aantrekkingskracht niets met leeftijd te maken heeft, maar alles met presence. Met weten wie je bent en hoe je jezelf presenteert.
Mannen houden daarvan. Niet van het schreeuwerige, maar van het mysterie. Monique brengt een zeldzame combinatie van elegantie en rauwe sensualiteit. Ze raakt een gevoel dat veel mannen nauwelijks onder woorden kunnen brengen, maar des te sterker ervaren. Niet te veel. Niet te braaf. Gewoon echt. Op haar manier.
Want uiteindelijk is dit meer dan een foto. Het is een statement. Een subtiele herinnering aan hoe krachtige vrouwelijkheid eruitziet anno nu. Dat verleiding zit in nuance, in timing, in lef zonder luid te zijn. Monique beheerst die kunst als geen ander. En daarom blijft ze hangen.
